فیبر نوری چیست و در چه مواقعی استفاده می شود

فیبر نوری ( تار نوری ) مجموعه ای از رشته های سیلیکائی ( شیشه ) یا پلاستیکی است که قادر است اطلاعات دریافتی را از طریق تابش نور به مقصد مورد نظر منتقل نماید. فیبر نوری انواع مختلفی دارد که می توان از آنها جهت انتقال اطلاعات در مسافت ها و شرایط محیطی مختلف استفاده نمود. فیبر نوری در مقایسه با کابل های مسی و به خصوص کابل کواکسیال که به عنوان بستر رایج در سیستم های تلویزیونی و آنتن مرکزی مورد استفاده قرار می گیرند مزایا و معایبی دارد که در ادامه به آن اشاره می کنیم

- در فواصل طولانی ( بالای 100 متر ) استفاده از فیبر نوری نسبت به کابل های کواکسیال  به صرفه تر است و هرچه مسافت بستر پروژه آنتن مرکزی بیشتر می شود، استفاده از فیبر به جای کابل کواکسیال را منطقی تر می نماید.

- فیبر نوری دارای افت سیگنال کمتری نسبت به کابل کواکسیال می باشد.

- میدان های مغناطیسی یا نزدیکی کابل های دیگر بر روی فیبر نوری تاثیر منفی نمی گذارد.

- امکان وقوع آتش سوزی به علت بروز مسائل مربوط به کابل در فیبر نوری از کابل های کواکسیال کمتر است.

- فیبر نوری دارای پهنای باند بیشتری بوده و قادر است تا اطلاعات بیشتری را در زمان کمتری نسبت به سایر انواع کابل از خود انتقل دهد.

همانطور که گفته شد سیستم های آنتن مرکزی بر بستر فیبر نوری، کیفیت نصب، نگهداری و سرویس دهی بالاتری نسبت به سیستم های بر بستر کابل کواکسیال ( میزان سیم کشی یکسان ) دارند اما در پروژه های کوچکی که طول بستر زیادی نداریم، به علت نیازمند بودن فیبر نوری به کانورتوی های سیگنال در دو سر خط، استفاده از کابل کواکسیال پیشنهاد می گردد مگر آنکه شرایط جوی و محیطی ( رطوبت یا میدان مغناتیسی خیلی بالا ) امکان استفاده از کابل کواکسیال را به طراح پروژه ندهد

مقالات مرتبط :

- تفاوت بین فیبرنوری و کابل کواکسیال در افت سیگنال ( ویدیو آموزشی )